Bruidstaart

Het aansnijden van de bruidstaart, een opstapeling van gedecoreerde taarten, is toch wel een van de spannendste hoogtepunten van een huwelijksdag. Maar waar liggen de “roots” van de huwelijkstraditie en waar komt de naam vandaan?

De naam is ontstaan omdat de bruid in het middelpunt van de belangstelling staat. Daarnaast betalen haar ouders de bruidstaart.

Als we terug in de tijd gaan zien we al bij de Romeinen een soort koek terugkomen, ook wel een “confarreatio” genoemd. Het bruidspaar nam een eerste hap waarna de koek in stukken gebroken werd om de goden gunstig te stemmen.

Ook in de Middeleeuwen brachten de Engelse huwelijksgasten zoete koeken en broodjes mee die opgestapeld werden. Als de bruid en bruidegom elkaar over de stapel heen konden kussen, bracht dat extra veel geluk.

In Nederland werd vooral vruchtengebak gegeten, gemaakt van “witte” suiker, bloem en niet geheel onbelangrijk, in sterke drank gedrenkte vruchten.

En nu denken jullie misschien: waarom “witte” suiker tussen aanhalingstekens? Suiker is lange tijd een luxeproduct geweest, niet iedereen kon de “beste en fijnste suiker” betalen. Dus hoe witter de taart, hoe rijker de familie.

Begin 1900 maakte Nederland kennis met de eerste “echte” bruidstaart tijdens het huwelijk van koningin Wilhelmina. Deze taart was geïnspireerd op de “weddingcake” van prinses Victoria Adelaide Mary Louise van Engeland.

Traditiegetrouw bestaat een bruidstaart uit verschillende lagen waaronder witte suiker, wat symbool staat voor de liefde. Marsepein vertegenwoordigt de bruidstijd en de vruchtencake wordt gezien als de afspiegeling van het huwelijk.

Volgens de etiketten snijdt de bruid de taart aan en de bruidegom assisteert haar door zijn hand op de hare te leggen. Dit staat symbool voor de belofte om voor elkaar te zorgen. Het bruidspaar snijdt het eerste stuk taart aan en eet dit samen op.

Bij Bakery Institute presenteerden wij deze week twee huwelijks buffetten met: